“Toen mijn leven zeven jaar geleden werd opengebroken, wist ik heel goed dat ik ergens in geloofde. Wat ik precies geloofde, was aanzienlijk minder duidelijk. Dus ben ik eropuit gegaan om die vraag te beantwoorden, ofschoon ik mij ben gaan realiseren dat de werkelijke vraag – de werkelijke moeilijkheid – hoe is, niet wat. Hoe beantwoord je het brandend verlangen van het zijn? Wat kan het betekenen voor je leven – voor je dood – als je die vasthoudende, hardnekkige geest erkent?”

Dit schrijft de Amerikaanse schrijver en dichter Christian Wiman (1966) in het voorwoord van zijn boek “Mijn heldere afgrond. Overpeinzingen van een moderne gelovige”, over hoe het christelijk geloof – waar hij mee is opgegroeid binnen een zeer kerkelijk gezin maar dat hij in zijn tienerjaren geleidelijk aan kwijtgeraakt was – weer een rol van betekenis speelt in zijn leven vanaf het moment dat hij werd geconfronteerd met de diagnose van een zeldzame variant van kanker, nu ongeveer 7 jaar geleden.

In de Martinidienst van 19 februari 2017 om 11:30 staan we stil bij een tekstgedeelte verderop in het boek van Wiman, met daarnaast enkele Bijbelpassages. Met voorganger Tiemo Meijlink en organist Eeuwe Zijlstra. Van harte welkom!