“Hi, I’m an international student”, dat is regelmatig de aanhef van een mailtje dat in deze tijden binnenkomt bij inloopspreekuur All Ears. Studenten die naar Groningen zijn gekomen om bijvoorbeeld een master te doen, heel gemotiveerd en vol verwachtingen. “Ik heb steeds geprobeerd om positief te blijven sinds de coronacrisis uitbrak, maar ik zit er nu helemaal doorheen, er is zoveel onzekerheid over zoveel dingen!” En dan vertellen ze dat ze niet naar hun eigen land terug kunnen omdat de grenzen gesloten zijn, hun familie kan daarom ook niet deze zomer naar Nederland komen. En hoe gaat het met de colleges in het nieuwe studiejaar, ook alles weer online? Maar is het dan de moeite waard om zoveel collegegeld te betalen voor uitsluitend digitaal onderwijs, vaak moeten buitenlandse studenten ook een studielening afsluiten. Welke keuze moeten ze maken?
Voor veel internationals is het een droom om een deel van hun studie in Nederland te kunnen doen, ze zijn ambitieus en hebben er hard voor gewerkt. Zij gaan het avontuur aan om een andere cultuur binnen te stappen en doen er alles aan om zich thuis te voelen in onze stad, om nieuwe mensen te leren kennen, zich aan te passen aan onze cultuur, aan het Hollandse weer en het studieklimaat, om te wennen aan onze omgangsvormen, normen en waarden.
De brief eindigt vaak met een laatste alinea “… en ik voel me soms ook erg alleen, mijn sociale netwerk is teruggebracht tot twee of drie personen, en ik wil ook niet teveel op hen leunen, veel van mijn studiegenoten zijn naar thuis-thuis gegaan… ik had verwacht dat dit een leuke en interessante studietijd zou worden, maar dat is het niet meer… thanks for listening.”
Gelukkig kunnen we deze studenten een luisterend oor bieden, meedenken en begeleiden of adviezen geven. Maar het wordt duidelijk dat alle coronamaatregelen een grote impact hebben op het leven en de toekomst van jonge mensen in opleiding. Dit is te lang onderbelicht gebleven in de politiek en de media. Stages die vervallen, studievertraging, bijbaantjes die wegvallen, online-moe, heimwee en groeiende eenzaamheid. Wat een geluk dat de maatregelen versoepeld worden! Wat is het mooi dat de levendigheid in de stad terugkeert, dat je weer een drankje kan doen op een terras, dat ons huis aan de Kraneweg weer open is voor een beperkt aantal studenten. Wat een zegen dat we elkaar weer fysiek kunnen ontmoeten en spreken in kleine groepen. Laten we deze jonge generatie ondersteunen waar we kunnen, zij zijn de toekomst!
– Matty Metzlar