De derde zondag van Advent draagt de naam Zondag Gaudete. Midden in deze periode van bezinning en voorbereiding van Advent naar de Kerst toe, een periode gemarkeerd met de liturgische kleur paars, is er deze zondag: ‘Verheugt u’. Tijd is belangrijk in de Bijbel en in geloven. Er is een tijd voor alles, en er is ook altijd het besef dat alles voorhanden mag zijn. Zelfs in bezinning en inkeer mag en kan er vreugde zijn.
Deze vreugde klinkt ook door in de lezing uit het profetenboek Sefanja.
Daarnaast besteden wij deze adventsperiode aandacht aan gedeelten uit het Bijbelboek Openbaring. Ditmaal gaat het over het visioen van Johannes over een zwangere vrouw en een zevenkoppige draak. In dit visioen, een profetisch droombeeld, wordt een heftige strijd geleverd. De draak wordt uiteindelijk verslagen en voor de vrouw wordt goed gezorgd. Maar wat zegt dit verhaal ons, wat voor betekenis kunnen we eraan ontlenen, in onze huidige tijd?
Zondag 16 december om 11:30 uur gaat Geert Brüsewitz voor in de Martinidienst. Met medewerking van het Byzantijns Koor Groningen onder leiding van Cas Straatman. Eeuwe Zijlstra bespeelt het beroemde Martiniorgel.
Niet zelden komt in de Adventstijd de profetie uit Jesaja 40 ter sprake. Hoor een stem roept: baan voor de Heer een weg door de woestijn. Ditmaal pakken we er echter een ander profetenboek bij; in Maleachi 3 staat geschreven: Let op, ik zal mijn bode zenden, hij zal de weg voor mij effenen.
Op deze tweede zondag van Advent (9 december) gaat Tiemo Meijlink voor in de Martinidienst om 11:30 uur. Met medewerking van het Koor van het GSp onder leiding van Ton Tromp en pianist Jan de Roos. Van harte welkom in deze viering!
Nu het jaar op z’n eind loopt, bereiden we ons weer voor op het kerstfeest. Wij zien uit naar de komst van het Licht, de geboorte van het Christuskind in ons leven, in ons hart. Wij verlangen naar een visioen dat de duistere en tragische kanten van het leven verheldert en een ander perspectief laat zien. Theoloog en dichter Willem Barnard geeft woorden aan dat verlangen:
Op zondag 25 november sluiten we in de Martinidienst om 11:30 uur onze vierdelige serie “Zin in Groen” rond het thema duurzaamheid af. In deze viering bezinnen we ons op de vraag: welke wereld laten we na aan de komende generaties? De zorg voor een leefbare en bewoonbare aarde is een verantwoordelijkheid die wij hebben, ook naar onze kinderen en kleinkinderen. Onze blik gericht op de toekomst!
Toen de Israëlieten, bevrijd uit de onderdrukking in Egypte en na een verblijf van veertig jaar in de woestijn, het Beloofde Land mochten binnengaan, is hen het volgende op het hart gedrukt: Besef dat dit land je door God is gegeven en dat het niet jullie eigendom is. De eerste oogst van het land moest daarom als offer aan de Heer worden aangeboden. Pas daarna is er alle gelegenheid om ten volle te genieten van al het goede dat je gegeven is.
Niet geheel toevallig is het op zondag 11 november ook nog eens de feestdag van de heilige Sint Martinus van Tours, ook bekend als Sint Maarten. De man die het voor de arme opnam, niet in woorden maar in daden: hij scheurde de helft van zijn mantel af en gaf die aan een arme man.
Of iemand anders, die in ons persoonlijk leven van betekenis is geweest, en die we nu moeten missen. Er is voor iedere bezoeker de gelegenheid om een kaarsje aan te steken ter nagedachtenis. Daarbij zullen de Zaligsprekingen weerklinken: woorden die Jezus tegenover de mensenmenigte heeft uitgesproken, zoals opgetekend in het Evangelie naar Mattheüs. “Gelukkig de treurenden, want zij zullen getroost worden.”
Hoe kwetsbaar is het leven op aarde? We leven in het ‘antropoceen’, dat wil zeggen: mensen beïnvloeden door hun activiteiten het klimaat en de atmosfeer van de aarde, zij exploiteren de aarde en putten haar uit. Dat zou kunnen leiden tot een ernstige verstoring in de vitale evenwichten van de biosfeer.
In deze eerste dienst van de serie van vier lezen we het scheppingsverhaal uit het Bijbelboek Genesis in een bijzondere vertaling van Huub Oosterhuis en Alex van Heusden.
Op onze schouders rust de verantwoordelijkheid en de uitdaging om het leven op aarde te beschermen en te behouden voor het nageslacht. Zonder roofbouw op de aarde te plegen en haar uit te putten. Een leefbare en bewoonbare aarde, waar geen plaats meer is voor oorlog en vijandschap maar waar solidariteit met onze medemens groeit, wereldwijd en over generaties heen. Ook paus Franciscus doet in zijn rondzendbrief Laudato Si een dringende oproep tot ecologische bekering.
Waarbij het niet alleen gaat om het materiële. Elkaar als heel mens zien, schulden kunnen kwijtschelden, opnieuw kunnen beginnen. Maar ook zorgen dat er in de samenleving vangnetten zijn voor wie – langere tijd – moeilijkheden heeft. Over de spanning tussen ‘eigen schuld, dikke bult’ en het weer met een schone lei kunnen beginnen. We lezen uit Deuteronomium 15 en uit Marcus 10.