Afgelopen woensdag was het Aswoensdag. Vorig jaar heb ik niet gevast. Ik vond een lockdown wel genoeg en ik dacht, dat komt volgend jaar wel weer. Dit jaar stoei ik nog met wat ideetjes. Het wordt in ieder geval iets wel doen en niet iets niet doen. Ik mis al genoeg in het nieuwe normaal. Het gekke is dat het na een jaar lastig wordt om te bedenken wat dan. Afgelopen zondag nam ik even covid-vrij omdat er ijs lag. Ik heb niet geschaatst. Ik ben een meisje van de Veluwe en hoewel ik schaatsen leuk vind, ben ik er niet zo goed in en heb ik na een hernia-operatie mijn lijf net weer een beetje op de rit, dus ik had geen enkele behoefte aan een botbreuk.
Nee, ik ging schaatsers kijken. Schaatsers op de Diepenring. Mooier wordt deze stad niet. Het was zonnig, de lucht was blauw, de mensen waren vrolijk en het was druk! Ik mijd mensenmenigten nog steeds maar ik heb zondag mijn mondkapje opgedaan en de vrolijkheid opgezogen. Wat was het allemaal fijn en gezellig en mooi en vermoedelijk een klein beetje onverstandig. Ik kon ineens weer voelen hoe het hopelijk ooit weer zal zijn. De mensen waren blij, het weer was uitbundig: zonnig, koud en blauw en het Hoge der A was nooit zo mooi! En u weet, het is daar altijd mooi. Ik nam een foto en stuurde die naar een vriend in de VS. De verwondering die terugkwam was groot. Waarom heb je mij nooit verteld dat je in een sprookjesstad woont waar je kunt tijdreizen? Je zult er wel aan gewend zijn! Hoe kun je hier ooit aan gewend raken?
Als ik iets geleerd heb het afgelopen jaar, is dat je overal aan gewend kunt raken. Aan schoonheid net zo goed als aan afstand. We vasten al zo lang met zijn allen, dat ik afgelopen zondag pas weer voelde wat ik miste toen het er even, in de droom van een echte schaatsdag, was. Reuring, leven, drukte in de stad. Ik ving halve gesprekken op tussen vreemden. Eén van de leukste dingen in het leven voor een schrijver met een levendige fantasie. Het pareltje van zondag: “Maar jij hebt ook gewoon een heel vrouwelijke baard!” Het is nu donderdag als ik dit schrijf, en ik moet er nog weer van grijnzen. Ik had niet eens in de gaten dat ik ook dit zo mis. Dichtbij genoeg zijn om de bizarre dingen te horen die mensen elkaar vertellen.
We moeten nog even verder, we zijn er nog niet. Deze zondag was een zondag in een hele lange nabijheidsvasten die me even weer liet voelen hoe bijzonder de gewone dingen eigenlijk zijn! En nu is het weer tijd om handen te wassen, zoomschermpjes aan te doen en om elkaar heen te lopen. Nog even volhouden!
Zondag 21 februari vieren wij Invocabit, dat is de eerste zondag van de Veertigdagentijd, de voorbereiding op het feest van Pasen. Het is een tijd van versobering en inkeer, stilstaan bij je manier van leven. We bezinnen ons op onze leefwijze en leefpatronen: wat hebben we echt nodig, waar leef je van, waar leef je van op?
Bron: rogersmithpix, licentie CC BY-NC 2.0.
Die bezinning geven we in deze Martinidienst vorm aan de hand van een tekstgedeelte van Niek Schuman, getiteld De lange tocht. Daarin gaat het over het vinden van je weg door de woestijn, en hoe veel (of hoe weinig) ballast je met je meesjouwt. De Evangelielezing die we daarnaast leggen komt uit Marcus en gaat over Jezus die in de woestijn door Satan op de proef gesteld wordt.
Voorganger in deze viering is Matty Metzlar. Het koororgel wordt bespeeld door Jan de Roos.
► We hebben deze viering op zondag 21 februari 2021 vanaf 11:30 uur live uitgezonden via het Youtube-kanaal Martinidiensten. Terugkijken van de livestream kan via deze link. Als op enig moment deze video niet meer publiek beschikbaar is, kan nog tot enkele weken na de dienst de geluidsopname (MP3) worden teruggeluisterd via deze link.
Collecte: Allen die deze viering online meekijken (via de livestream of achteraf), worden van harte uitgenodigd bij te dragen aan de collecte. Dat kan door een bedrag over te maken op rekeningnummer NL27 RABO 0136784798 t.n.v. Stichting GSp, onder vermelding van “instandhouding Martinidiensten”. Of op hetzelfde rekeningnummer, onder vermelding van “diaconale collecte: Agrarisch Natuurfonds Fryslân (Red de weidevogel)”. Wil je aan beide collectes bijdragen, doe dat dan bij voorkeur met twee aparte overboekingen, elk met de juiste betalingsomschrijving. Bedankt voor je gift! Meer over giften en fiscale aftrekbaarheid, zie de giftenpagina.
Vanaf de eerste zondag in de veertigdagentijd, zondag 21 februari, is er aan het eind van de zondagmiddag wekelijks een ingesproken gebedsretraite beschikbaar. Initiatiefnemer hiervan is Alberte van Ess, predikante van de PKN-gemeente De Bron in de Groninger wijk Beijum.
De gedachte is dat mensen die elkaar kennen uit de wijkgemeente of daarbuiten een groepje vormen, en dan met elkaar afspreken welke avond in de week zij – ieder in zijn of haar eigen huis – de gebedsretraite beluisteren. Vervolgens spreken ze met elkaar af hoe ze met elkaar dit willen delen en (digitaal) bespreken.
De retraite heeft als centrum het latifagebed, dat heel geschikt is om in je eigen binnenkamer te beoefenen en van daaruit te delen met anderen. Het is een vorm van bestaansmeditatie. Het gebed helpt je om tot de essentie van je bestaan te komen, om zo contact te krijgen met wat je ten diepste beweegt. Het latifagebed is een heel oud, oecumenisch gebed in de ruimste zin van het woord. Lichaam en geest worden op elkaar betrokken. Daarbij wordt je rechterhand geleid door je linkerhand. Je rechterhand staat voor je doenerige kant en je linkerhand staat voor de ontvangende kant. Ben je zelf links dan moet je dus net het omgekeerde doen. Latifa betekent letterlijk subtiel, en in dit gebed worden met enkele woorden de subtiele, fijnere kwaliteiten van ons leven benoemd. Het gebed luidt als volgt:
ik besta ik verlang ik hoop ik geloof en vertrouw ik laat los ik heb lief ik ben bereid
Elke week zal één gebedsintentie centraal staan en worden uitgediept. Dat kan zijn met een tekst, een muziekfragment of een afbeelding die wekelijks verbonden is aan de opname. Totdat we uiteindelijk op Eerste Paasdag uitkomen bij: ‘ik ben bereid, ik sta op en doe wat gedaan moet worden’.
Je kunt je aanmelden door een mail te sturen naar predikant.pkndebron@gmail.com. Geef aan of je mee wilt doen en of je een contactpersoon wilt worden om een groepje mee te vormen. Wekelijks ontvangt de contactpersoon dan een link naar de Youtube-opname om zo de ingesproken gebedsretraite naar de anderen door te kunnen sturen. Uiteraard kun je je ook individueel aanmelden.
Geen Martinidiensten tot en met 31 mei vanwege de corona-maatregelen. Voor afgelopen zondag 29 maart had Marga Baas een korte overdenking verzorgd, ditmaal heeft Jaap Koopmans zijn gedachten aan het papier toevertrouwd (maar dan digitaal), voor Palmzondag 5 april 2020. Lees het hieronder, we weten zeker dat het je zal opvrolijken. Het bijpassende Bijbelgedeelte is Marcus 11 vers 1 t/m 11.
Beminde gelovigen,
Onderweg tussen het dorp Eelde en de buurtschap Winde, kom ik langs een weiland waarin een ezel loopt. Ik ga langzamer en de ezel kijkt mij aan, althans dat verbeeld ik mij. Een ezel kan kijken en tegelijk niet kijken, staren. Een ezel is op het eerste gezicht, op het eerste gehoor, ja ja, ia, ia, een onnozel beest. Een ezel is bijvoeglijk dom. Een ezel is ongecompliceerd, simpel, niet een hooghartig, niet een parmantig dier. Heeft een paard hoofd en benen, een ezel heeft kop en poten, rechttoe rechtaan. Een paard is een edel dier maar – met alle respect – soms net iets teveel, hoofd in glanzend gepoetst tuig, en op hoge benen in hooghartige passen, dravend, hoogdravend. Gedresseerd, gedisciplineerd, hogeschool. Een ezel is dicht bij de grond, laaggeletterd, kop en poten, kop aan een touw, de poten in de modder. Dat gaat ook niet zo hard, een ezel, dat is zwoegen en sjokken. Een ezel is een lastdier, dat merk je aan alles, een werkezel.
Om aan te spiegelen? Kennen we elkaar? Ons kent ons. En warempel, dat meen ik allemaal in één oogopslag te zien in een weiland even buiten Eelde. Een ezel, hoe kom ik van Eelde via Winde – langs wolken, lucht en Winde –, via die ezel, via mijzelf, via jullie, via via, ia ia, in Godsnaam, in een Bijbelverhaal terecht? Ik vermoed via een omweg. Zoals meestal in het leven, zoals meestal in geloof. Geloven is vrijwel nooit rechttoe rechtaan, vaker via omwegen, kronkelpaden, een smalle weg. Een tocht waarop ik jullie vraag met mij mee te reizen. Als het aan mij ligt, liefst wel, een gelukkige reis. Het gaat trouwens nog anders, ga maar bij jezelf na, de reis begint niet nu pas, begint al bij Jezus en nog eerder, ver vóór hem, vér voor ons, een profetische voorspelling in een psalm: “Gezegend die komt in de naam van God”, God heeft Licht geschapen, vier feest met groene takken, lente.
Als ik dat zo in mij om laat gaan, dan zijn het aan de ene kant profetische woorden, hoogdravend, die worden vervuld. Aan de andere kant is het een verhaal van een gewoon mens op een ezel, schoorvoetend. Die Goddelijke ezelrijder die we leren kennen, hebben leren kennen, steeds beter, steeds wonderlijker, vertrouwd en vreemd tegelijk. Het Godswonder van herkenning. Omdat Jezus niet over het paard getild is, past hij zo goed op een ezel. Een gewone man, uit één stuk. En hier voor ons richting Pasen, dit jaar nog meer symbolisch, hoe dat verder gaat. Hoe zal dat waar worden in een lege straat? Een leeg dorp, een lege stad, een leeg land, een lege wereld? Gespiegeld? Niet hoog te paard, maar laaggezeten op een ezel, Hosanna, hei sanna, ho sanna hei, lang zal hij leven in de Gloria, ia. Onderdeel van zijn reis, zijn levensreis, ‘onze reis’ zal gaan via een omweg, neergang door de diepte, verbeeld door, op een ezelin, dat misschien wel onnozele maar ook heel gevoelige dier. Eenvoudig, niet met groot materieel en wapengekletter, maar wel: Houdt moed!
En de leerlingen en volgers, ze doen wat hij zegt, de geschiedenis voltrekt zich in de vanzelfsprekendheid waarmee de gebeurtenissen elkaar opvolgen. En het gebaar wordt begroet door de, ook gewone mensen van de straat, wij? In het leven van alledag, in deze bijzondere tijd, zie je soms zo’n wonder gebeuren, juist dan, juist nu. Zo kunnen we deze gebeurtenissen lezen, waar we zelf misschien wel aan mee zouden willen doen, als leerlingen en volgers. Het gebaar begroeten van een echt mens van God, mens met God, Jezus begroeten in mijn bestaan. Het is prachtig weer daar, vermoed ik, hier, mensen trekken spontaan hun mantels uit. Plaveien de stoffige weg met de allermooiste kleren, zo krijgt niet alleen de weg kleur. Zo krijgt het hele leven kleur. Zo wordt het een feestelijke optocht, van mannen en vrouwen, vaders en moeders, kinderen, ook de allerkleinsten in hun mooiste kleren mogen mee. Al is dat dan dit jaar niet mogelijk, zelfs verboden, dan vrijwel vast en zeker volgend jaar: Palmpasen 28 maart 2021. Laat het klinken als een voorspelling, een belofte. En daarmee heeft die kleine optocht van ooit, nu een extra betekenis. Twee eenvoudige stukken hout, twee, een kruis, het krijgt een emotionele lading die nog eens extra wordt versterkt, in de dubbelzinnigheid ervan, een kruis: hout moet. Feest met een traan en een lach, en daarom een dubbelzinnig feest. (Heeft niet ieder feest, niet alleen nu, maar altijd ook ergens een droevige ondertoon, die een feest nog meer tot feest maakt?)
Als we zo de verbinding kunnen maken met deze dag, deze tijd. Als je je daaraan durft overgeven, krijgt het door alles heen de trekken van een vreugdedans. Leven, de dans niet vergeten, ook al is het ritme verstoord. “Hosanna, gezegend hij die komt in de naam van God”. Een ezel die ons bescheiden maakt, het lied dat ons uitbundig maakt over het wonder van leven, juist ook nu. Primair en basaal, oorspronkelijk, teruggebracht naar oorsprong, bron en hoop ik daaruit het wonder van leven, geloven, open en liefhebben. Liefde in tijden van Corona!
Nog even terug naar de ezel van het begin. Omdat Jezus niet over het paard getild is, paste hij zo goed op een ezel.
In de morgen, nog in de ochtendmist, een wandeling. De kleur nog vaag, de grond al in het groen. De lucht nog ijl een prachtig licht van toen, Stil grazend met een grijze vacht, zie ik opeens op bleke poten een jonge ezel; zijn oren leken nergens op en dan die domme kop. Haar doorzichtige ogen blonken als water, ernstig en bezonken en onpartijdig was haar blik. Ik raakte in verwondering, het zal eerbied zijn geweest, wat dom, hoezo dom, en wie weet nog meer. Want het was dit mooie, ongeschonden beest, waarmee ik anders verder ging. Een ervaring van tijdloze herinnering: Besef zoals het is geweest en weer zal zijn. De gaafheid, de zachtzinnigheid, een speelse ernst en dromerigheid, O kan dat steeds beginnen, en weer zo zijn, na een geduldig ongeduldig wachten kan dat steeds opnieuw beginnen, langs een weiland met een ezel. Ik vermoed dat zij er nog net zo staat, die ezelin. Kijkend niet kijkend. Ik kijk naar haar, alsof er iemand op haar rug heeft gezeten. Ja ja, ia, ia.
Nu we vanwege de corona-situatie voorlopig geen Martinidiensten met elkaar kunnen vieren, in ieder geval tot en met 31 mei 2020, nu de kerken noodgedwongen leeg blijven, moeten we op zoek naar andere vormen om elkaar te bemoedigen, ondersteunen en inspireren. Voor zondag 29 maart heeft Marga Baas een meditatie geschreven, passend bij het Bijbelverhaal over Martha en Maria en hun broer Lazarus die de twee zussen dachten te zijn kwijtgeraakt aan de dood. Lees deze meditatie hieronder:
Zondag 29 maart
Johannes 11 staat op het leesrooster vandaag. Een schokkend verhaal. Het barst bijna uit zijn voegen van de emoties. Martha en Maria zijn diep bewogen om Lazarus, hun broer. Ze doen een beroep op Jezus. De één met haar protest tegen de dood. De ander met haar tranen van verdriet. Beiden met hun geloof dat duisternis en dood het laatste woord niet mogen hebben.
Martha, als eerste van de twee, gaat met Jezus in gesprek, als Job met God. Zij houdt zich vast aan het geloof van Israël: “Ik weet dat mijn broer zal opstaan bij de opstanding ten jongsten dage.” “Ik ben de opstanding en het leven” antwoordt Jezus haar. Hij geeft daarmee te kennen wie hij is. Zijn woord, zijn weg betekent toekomst voor ieder die in angst en doem gevangen zit. Niet later, ooit – maar hier en nu is het mogelijk om op te staan tot een nieuw leven; een bestaan in verbondenheid met de Eeuwige, met God-Ik-zal-er-zijn.
Martha’s antwoord is een credo. Het omvat wat eerder in hetzelfde evangelie is beleden: door Nicodemus, door de Samaritaanse, door de blindgeborene. Zij zegt: “Ik geloof dat u de Messias bent, de zoon van God die in de wereld komen zou.” Haar geloof zet haar aan Maria op te zoeken, nog steeds gevangen in verdriet. Zij spoort haar zuster aan om op te staan, in de richting van hem die het leven zelf is. Zo worden beiden tot getuigen van opstandingsleven.
En Lazarus? Hij wordt uit het graf tevoorschijn geroepen. Op het moment dat hij de stem van de Messias hoort, komt zijn bestaan aan het licht. Het wordt Pasen.
Michel van der Plas schreef:
Als Jezus ver is, ben ik dood, word ik gemist, ben ik alleen, komt in mijn nacht mijn armoe bloot en lijkt mijn leven wel van steen… Als Jezus roept, roept Hij mijn naam, brengt Hij mijn leven aan het licht, is Hij de zon die ik beaam, krijgen mijn ogen weer gezicht.
Hij weet het zelf, en Hij is naar mij onderweg, altijd; ik moet er zijn, Hij zoekt naar mij, zijn lieve mens, om wie Hij schreit. Ik roep U Jezus in mijn nacht, ik roep U arm en bloot en kil, U bent de God op wie ik wacht, U bent het leven dat ik wil.
Regretfully we couldn’t celebrate our monthly Morning Prayer this morning. The service had to be cancelled due to the measures taken in relation to the corona virus outbreak. Instead, we offer you the text of the sermon that Revd. Rudolf Oosterdijk has written for this March 15th Morning Prayer. We hope that his explanation of the living water as a gift from the Lord (Jesus himself is the living water) will serve as a source of inspiration for all of you, especially in the present time in which life appears to have come to a standstill, caused by this terrible virus that is spreading around the world.
Note: No Martinidienst on March 22nd and 29th and April 5th.
Vanochtend hebben we helaas onze maandelijkse Morning Prayer niet met elkaar kunnen vieren, doordat we de dienst hebben moeten annuleren vanwege de maatregelen die zijn genomen in verband met de uitbraak van het coronavirus. In plaats daarvan bieden we hierbij de tekst van de overweging aan, die Rudolf Oosterdijk voor deze Morning Prayer heeft geschreven. Moge een ieder inspiratie putten (letterlijk!) uit Rudolf’s uitleg over het levende water als een gave van God (Jezus die zelf het levende water is), in het bijzonder in de huidige tijd waarin het leven tot stilstand lijkt te zijn gekomen door dat vreselijke virus dat zich over de hele wereld verspreidt.
N.B. Geen Martinidienst op 22 en 29 maart en 5 april.
UPDATE: The Morning Prayer of March 15th will be cancelled.
Since several months, we organise a Morning Prayer service in the Martini Church in Groningen on the third Sunday of each month at 11:30 am. Next Sunday, on March 15th, which is the 3rd Sunday of the 40-day Lent season (the time of preparation for Easter), this will not be different. During the hour of this service, we try to bring to life some of the rich choral tradition from the Anglican church here in Groningen, accompanied by music played on the world famous Martini organ.
The Dutch Choral Singers, directed by Henk de Vries, will perform various choral works such as “Te Deum in B” by Charles Villiers Stanford and “Glorious and powerful God” by Charles Wood. As usual, there will also be a number of hymns for the congregation to sing together. The service will be ministered by Revd. Rudolf Oosterdijk and the organ will be played by Vincent Hensen-Oosterdijk.
The theme of this service is derived from the two Bible readings, from both of which we hear about the living water as a gift from the Lord. Whilst the people of Israel stay in the desert for forty years, freed from slavery in Egypt and making their journey towards the Promised Land, they are suffering from thirst and complain about it to their leader Moses. As a sign from the Lord, water flows out of a rock after Moses strikes it with his rod. In the Gospel of John, we read the story about Jesus, who encounters a Samarian woman who seeks to draw water from a well. Jesus speaks to her about the gift of God: whoever drinks from the living water, will never get thirsty again.
Special notice: until June 2020, our Morning Prayer services are held on the third Sunday of each month. After the summer holiday, starting September 6th, we will continue these Morning Prayers on the first Sunday of each month.
UPDATE: De Morning Prayer van 15 maart gaat niet door.
Sinds een aantal maanden vieren we op de derde zondag van iedere maand een Engelstalige Morning Prayer, om 11:30 uur in de Groninger Martinikerk. En aanstaande zondag 15 maart, de derde zondag van de veertigdagentijd (waarin we ons voorbereiden op Pasen) is dat niet anders. In ongeveer een uur proberen we, begeleid door het wereldberoemde Martiniorgel, iets van de beleving uit de rijke Engelse koortraditie ook in de Martinikerk in Groningen tot leven te brengen.
Dutch Choral Singers in St. Paul’s Cathedral, London, January 2019
Het koor, the Dutch Choral Singers, onder leiding van Henk de Vries, zal diverse koorwerken ten gehore brengen, waaronder “Te Deum in B” van Charles Villiers Stanford en “Glorious and powerful God” van Charles Wood. Zoals gebruikelijk is er voor alle bezoekers volop gelegenheid mee te zingen met een aantal hymns. Voorganger in deze dienst is Rudolf Oosterdijk, en het orgel wordt bespeeld door Vincent Hensen-Oosterdijk.
Het thema van de viering is ontleend aan de beide Bijbellezingen, waarin het levende water als gave van God de verbindende schakel is. Tijdens het veertig jaar durende verblijf van het volk Israël in de woestijn, bevrijd uit de slavernij in Egypte en onderweg naar het Beloofde Land, klagen de mensen bij hun leider Mozes over de enorme dorst die ze lijden. Als teken van God laat Mozes water stromen uit een rots, nadat hij er met zijn staf op heeft geslagen. In het Evangelie naar Johannes lezen we over de ontmoeting van Jezus met een Samaritaanse vrouw die water komt putten bij een bron. Jezus spreekt met haar over de gave van God: wie van het levende water drinkt zal nooit meer dorst lijden.
N.B. Tot en met juni 2020 vinden de Engelstalige Morning Prayers plaats op de derde zondag van de maand. Na het zomerreces, vanaf 6 september gaan we door met onze Morning Prayers op de eerste zondag van de maand.
Op de tweede zondag van de veertigdagentijd besteden we in de Martinidienst aandacht aan het evangelieverhaal over de verheerlijking op de berg. Als Jezus drie van zijn volgelingen (Petrus, Jakobus en Johannes) meeneemt een hoge berg op, zijn deze drie daar getuige van een wonderlijke ontmoeting tussen Jezus, Mozes en Elia. Een tafereel dat zich afspeelt in het helderste witte licht, en waarbij een vreugdevolle boodschap klinkt als een stem uit de hemel. Petrus wil dit moment langer kunnen vasthouden en biedt aan om drie tenten op te slaan, ook één voor Mozes en één voor Elia, maar dat lijkt nu net niet de bedoeling.
Als spiegeltekst lezen we hierbij uit het boek Exodus over die andere bekende goddelijke ontmoeting van Mozes. Mozes verblijft veertig dagen en veertig nachten op de berg Sinaï, nadat hij door God is geroepen om hem daar te ontmoeten en de twee stenen platen met daarop gegrift de tien geboden in ontvangst te nemen.
Van harte welkom in de Martinidienst op zondag 8 maart 2020 om 11:30 uur in de Groninger Martinikerk. Voorganger is Matty Metzlar. Organist is Eeuwe Zijlstra. Na afloop van de viering wordt u uitgenodigd voor een gezamenlijke lunch, waarbij we samen terugblikken op de Martinidiensten in hun nieuwe vorm van de afgelopen driekwart jaar, en ook vooruitblikken naar de toekomst. We zullen onder andere met elkaar praten over het thema van de vieringen in de weken tussen Pasen en Pinksteren.
Veertig dagen nog tot Pasen, soms een tocht door de woestijn, om te leren en te vragen hoe je duister kunt verjagen, om met Pasen klaar te zijn.
In de veertigdagentijd, de tijd van bezinning die met Aswoensdag van start gegaan is, bereide we ons voor op Pasen. Deze tijd heet ook wel de vastentijd. Maar hoe geef je op een goede manier invulling aan dat vasten? In de profetie van Jesaja zijn hierover wijze woorden te lezen. Als je vast, omdat dat nu eenmaal een religieus voorschrift is, maar je gaat nog als vanouds door met dezelfde dingen als buiten de vastenperiode, wat heeft vasten dan voor zin? Ben je niet verkeerd bezig als je niets verandert aan de manier hoe je bijvoorbeeld een conflict met je medemens uitvecht? Jesaja laat een heel andere mogelijkheid zien: Is dit niet het vasten dat ik verkies, je brood delen met de hongerige, je bekommeren om je medemensen? (Jes. 58:6-7).
Nadat Jezus aan de Jordaan gedoopt is, verblijft hij veertig dagen in de woestijn. Hij vast, en hij moet diverse verleidingen van de satan weerstaan. Ook daarvan laten we de betekenis tot ons doordringen.
Welkom in de eerste Martinidienst van deze veertigdagentijd, zondag 1 maart 2020 om 11:30 uur in de Martinikerk. Voorganger is Evert Jan Veldman. Met medewerking van het Koor van het GSp onder leiding van Pieter Pilon en met pianospel van Jan de Roos
Op 26 februari (Aswoensdag) begint de veertigdagentijd voor Pasen. Een tijd van vasten, bezinning, reflectie en voorbereiding. U bent van harte welkom om deze periode samen te beginnen met een sobere maaltijd (aanmelden: woensdagvespers@gmail.com). Aansluitend op de maaltijd is er een vesper. De sobere maaltijd en de vesper vinden plaats in de kapel en het koor van de Martinikerk. De maaltijd begint om 18:00 uur met inloop vanaf 17:45 uur. De vesper begint om 19:30 uur.
In de weken naar Pasen zal iedere woensdagavond (19:30 uur) een vesper plaatsvinden in het koor van de Martinikerk. Met uitzondering van 11 maart en 8 april, dan vindt de vesper plaats in de Nieuwe Kerk. Een samenwerking van de Wijkgemeente Martinikerk met de Nieuwe Kerk en Stadsklooster Groningen.
